Code Rood tussen de bloemen
Voor de toeristen die in mei naar de Keukenhof en de omringende velden trekken, is de Bollenstreek een kleurrijk paradijs. Maar voor tulpenteler Jan van den Berg uit Lisse is het een slagveld. Zijn vijand? Het Tulip Breaking Virus (TBV). Dit virus zorgt voor de iconische strepen op de bloemblaadjes – ooit goud waard in de 17e eeuw, maar nu een economische doodsoordeel voor de export, omdat het de bol verzwakt.
Traditioneel lopen ‘ziekzoekers’ dagenlang door de modder om geïnfecteerde planten met het blote oog te spotten en te verwijderen. Een uitstervend ambacht. Vorige week kreeg Van den Berg echter hulp uit onverwachte hoek: een zwerm van zes autonome drones, bestuurd door masterstudenten van de Universiteit van Europees Ivy (UEI).
Project ‘Spectral-Bloom’
Het project, genaamd Spectral-Bloom, is een samenwerking tussen de faculteit Computer Science & AI en de afdeling Plant Biology. Het doel: ziekzoekers niet vervangen, maar voorzien van bionische ogen.
“Het menselijk oog ziet rood als rood,” legt projectleider en promovenda Sanne de Vries uit terwijl ze haar laptop beschermt tegen een regenbui. “Maar onze hyperspectrale camera’s zien 200 varianten van rood. Het virus verandert de chemische samenstelling van het bladgroen (chlorofyl) nog voordat de strepen zichtbaar zijn op de bloem. Wij proberen die onzichtbare stress-signalen op te pikken.”
De theorie was solide. De praktijk op het winderige veld in Lisse bleek weerbarstiger.
Vechten tegen de Hollandse wind
De pilot op dinsdag begon met een tegenslag. De drones, ontworpen in het robotics-lab op Science Park 909, hadden moeite met de straffe zuidwesterwind (windkracht 5). Twee drones moesten voortijdig aan de grond worden gezet omdat hun stabilisatiesoftware de windvlagen niet kon compenseren, wat leidde tot onscherpe beelden.
“In het lab werkt alles,” zuchtte bachelorstudent Engineering Mark Tiemens. “Maar hier, met stuifmeel in de motoren en windvlagen die de batterijduur halveren, is het een ander verhaal. We hebben ter plekke de vluchtroutes moeten herprogrammeren om lager bij de grond te vliegen, wat riskant is voor de apparatuur.”
De schaduw-bug
Toen de data eenmaal binnenstroomde op de lokale servers (een busje aan de rand van het veld), doemde er een tweede probleem op. Het AI-model sloeg alarm bij duizenden planten. Wat bleek? Het algoritme was getraind op foto’s gemaakt op zonnige dagen. Op deze bewolkte dinsdag interpreteerde de software de snel bewegende schaduwen van wolken als de donkere vlekken van het virus.
“Een klassieke geval van bias in de trainingsdata,” erkende Dr. Arun Patel, die het team op afstand begeleidde. “De AI was overgevoelig. We moesten de drempelwaarden real-time aanpassen.”
Van ruis naar resultaat
Na een middag van kalibreren en vloeken in de modder, kwam de doorbraak. Rond 16:00 uur, toen de wind iets ging liggen, slaagde de zwerm erin om een perceel van twee hectare in twintig minuten te scannen.
Het resultaat was verbluffend nauwkeurig. De drones markeerden 43 verdachte planten met GPS-coördinaten. Teler Van den Berg liep erheen voor een inspectie. In 39 van de 43 gevallen had de drone gelijk: de plant vertoonde beginnende symptomen van mozaïekvirus die hij zelf in de eerste ronde had gemist.
Toekomstperspectief
Het succes van Spectral-Bloom is voorzichtig maar veelbelovend. De faculteit is nu in gesprek met de brancheorganisatie KAVB om te kijken of de technologie op grotere schaal kan worden ingezet. Er zijn nog hobbels te nemen: de drones moeten robuuster worden tegen slecht weer en de kosten van de hyperspectrale camera’s moeten omlaag.
Maar voor de studenten was de week in de klei onbetaalbaar. Ze leerden dat data science niet stopt bij de rand van het scherm. “Je kunt de beste code van de wereld schrijven,” concludeerde Sanne de Vries bij terugkomst op de universiteit, “maar als je drone wordt aangevallen door een meeuw of wordt weggeblazen door de wind, heb je niets. Dat leer je niet uit een boekje.”
De tulpen van Lisse staan er inmiddels weer rustig bij, maar onder de oppervlakte is de landbouw voorgoed veranderd. De ziekzoeker van de toekomst draagt geen laarzen, maar propellers.
Leave a Reply